Psikiyatr Mert Güngel, 1969'da meslektaşı David Rosenhan’ın yaptığı deneyi tekrar etmek ister. Önce hasta rolü yaparak akıl hastanesine yatacak ve sonra dışarı çıkmayı başararak deneyi tamamlayacaktır. Fakat kariyeri için çıktığı bu yol, kısa sürede dönüşü olmayan bir kabusa dönüşür.

Cezai ehliyeti olmayanların, yani suçlu akıl hastalarının arasına düştüğünü anlayan Mert’e, işlediği bir cinayet yüzünden burada olduğu söylenir. Mert artık kaçmaktan başka çare bulamaz.

Dünya Ruh Sağlığı Günü’nü kutlamak üzere Cezailer için bir balo düzenlenir. Herkesin eşit olması için bir örnek giyinip aynı maskelerin takıldığı, kimin kim olduğunun anlaşılmadığı baloda ortalık karışır.

Bir tarafta Menderes ve Mert yaşadıkları olaylar üzerine hesaplaşırken, diğer tarafta ise Cezailer’in kendi aralarında hesaplaşmaları gerekir. İki tarafın da hazmetmesi gereken, iki farklı ölümün yası vardır.

Menderes ve Mert bütün tartışmalarına rağmen hastaneden kurtulabilmek için birlikte hareket etmeleri gerektiğini anlarlar. Ama önce bütün olan bitenle alakalı Cezailer’e bir açıklama borçludurlar.

"Biri görse beni kesin sanır" dedikleri bir an var mı? Onları ne delirtir? Sahneye çıkmadan yaptıkları bir totem var mı? Cezailer oyuncularıyla sohbete buyurun.