To κουρειο ειναι μια μικρη κοινωνια. Δεν ειναι απλα μια επιχειρηση. Οι ανθρωποι εκει μεσα δημιουργουν σχεσεις, συζητουν, ενιοτε καυγαδιζουν αλλα δεν παυει να ειναι ενας χωρος με τον οποιο οι περισσοτεροι δενονται συναισθηματικα. Ολα αυτα, δειχνει να αγνοει ο Calvin οταν αποφασιζει να πουλησει το κουρειο που κληρονομησε απ’ τον πατερα του (κι αυτος απ’ τον δικο του) στον τοκογλυφο του γκετο, αδυνατωντας να πληρωσει τα χρεη που τον πνιγουν. Θεωρει πως πουλωντας το «μπαρμπερικο», θα κανει κατι πραγματικα χρησιμο. Θα σταματησει να «τρωει την ωρα του» στο κουρειο και θα ασχοληθει με τη δισκογραφια. Στην πορεια ομως, συνειδητοποιει ποσο λαθος ειναι και προσπαθει να ξανακερδισει το κουρειο, παρα την προθεση του τοκογλυφου να το μετατρεψει σε… πονηρο night club.