Ei nyårsaftan for mange år sidan viste NRK Edward Scissorhands, eg var nok ikkje meir enn 10 år den gangen, så eg hugsar berre bitar frå opplevinga. I åra som følgde fekk han plass som magisk i minnet mitt, før han omsider blei endå meir gløymt. Men eg hugsar framleis at han fascinerte meg med skulpturane Edward klypte i alle fasongar, at han gjekk innpå meg med si tragiske historie, kanskje det er difor eg i ettertid har skapt min eigen slutt på filmen som eg blei overraska over ikkje å gjennoppleve.

Etter å ha planlagt lenge fekk eg summa meg til eit gjensyn. Gleda starta allereie unde... read the rest.