Ein film med Winona Ryder går automatisk godt i hus hjå meg, iallfall hittil, dessutan gjer Kenneth Branagh seg veldig godt som Woody Allen-karakteren som i filmen er Lee Simon. Han er like forvirrande, usikker og nevrotisk som Woody Allen sjølv ville ha vore, samtidig som han er eit nytt ansikt i Woody Allen-samanheng.

Nydeleg filma i svart-kvitt og med eit lass, nei hav, av kjente ansikt i gode biroller blir dette akkurat nok kunstfilm som det blir ein hyllest til kjendisar. Sett som ei rekke enkeltsekvensar er denne filmen interessant, måten han grip tak i livet til to personar i kjendisv... أقرأ الباقي.