Artur dzwoni do narzeczonej. Jest załamany – kwarantanna zastała go w Australii, gdzie zarabiał na wymarzone wesele. Niestety firma, dla której pracował zbankrutowała i Artur został zwolniony. Nie dostanie ostatniej raty wynagrodzenia. Ponadto nie wie, jak wrócić do Polski, bo przegapił ostatni Lot Do Domu. Aby wesprzeć narzeczonego Justyna mobilizuje całą rodzinę – wieczorem wspólnie dzwonią pocieszyć chłopaka i zapewnić go, że wszystko będzie dobrze.

Justyna jest w złym humorze. Nie dość, że musiała zawiesić firmę, to denerwuje się przygotowaniami do nadchodzącego ślubu i wesela. Artur chce jej pomóc w najtrudniejszym z zadań. Justyna prosi, żeby Artur namówił jej rodziców, którzy są w separacji, aby w kościele siedzieli obok siebie. Artur jest wystraszony, ale obiecuje podjąć się tego zadania.

Justyna podczas rozmowy ze swoim przyszłym teściem przyznaje, że wraz z Arturem są w trudnej sytuacji finansowej i nie stać ich na opłacenie zaliczki dla DJ-a na nadchodzące wesele. Zygmunt natychmiast chce pomóc. Prosi Justynę o numer konta. Justyna unosi się honorem i zdecydowanie odmawia. Może wesele będzie skromniejsze, ale z pewnością poradzą sobie sami. Zygmunt decyduje się przekazać parze pieniądze podstępem.

Do Lilki dzwoni Ewuś, koleżanka z pracy, z urzędu miasta. Urodziły się bliźniaki i Lilka musi je zarejestrować. Niestety mama Justyny nie jest za pan brat z technologią, a co gorsza, zostawiła login do systemu u męża, z którym jest w separacji. Lilianna unosi się honorem nie chce dzwonić do Waldka i przyznać, że potrzebuje jego pomocy. Niestety córka nie podejmuje się załatwienia sprawy za nią. Lilka musi spróbować dogadać się z mężem.

Artur dzwoni do swojej mamy. Ma wspaniałą wiadomość wraca do domu. Udało mu się znaleźć firmę, która przetransportuje go statkiem do Port Moresby, potem do Tajwanu, a Tajwan to już prawie Europa. Elżbieta ma bardzo złe przeczucia, zaczyna działać, aby uchronić syna przed pewną zgubą. Na ratunek przychodzi pani Wiesia z upadającej agencji turystycznej Korona.

Do Waldka dzwoni Wiesia, która po utracie pracy w agencji turystycznej Korona, znalazła zatrudnienie w Dobrym Leasingu. Wiesia przypomina, że termin spłaty raty leasingowej minął już miesiąc temu. Waldek zobowiązuje się, że zapłaci. Okazuje się jednak, że jego jedyny pomysł na zdobycie środków spalił na panewce. W dodatku Justyna prosi o drobną pożyczkę. Niespodziewanie z pomocą znowu przychodzi Wiesia.

Justyna dzwoni do babci pełna energii. Ślub i wesele już za półtora miesiąca, więc trzeba zacząć myśleć o tym, jak je dostosować do trudnych czasów pandemii. Bronia obiecuje pomóc, ale po zakończeniu rozmowy jest zmartwiona. Ona nie ma złudzeń, wie, że w tym terminie wesele się nie odbędzie. Tymczasem Justyna nie składa broni, wraz z mamą planują już, jak zabezpieczyć gości weselnych. Bronia decyduje się sprowadzić wnuczkę na ziemię.

Justyna dzwoni do Artura, żeby poinformować go, że nie ma szans na ślub i wesele za półtora miesiąca. Artur odbiera uskrzydlony. Wiele rzeczy wali się w jego życiu, ale w końcu niedługo biorą ślub i ta świadomość dodaje mu sił. Justyna nie ma serca przekazać Arturowi złych wieści. Jak porozmawiać z Arturem, żeby się nie załamał? Justyna jak zwykle szuka rady u rodziny.

Przybity Artur dzwoni do Justyny. Usycha z tęsknoty! Justyna stara się go pocieszyć, ale żadne słowa nie zdają egzaminu. Dziewczyna przechodzi więc do czynów. Odchodzi na chwilę na bok i robi sobie zdjęcie, które może umilić rozłąkę narzeczonemu. Po chwili orientuje się, że przez pomyłkę wysłała je komuś innemu.

Do Artura coraz mocniej dociera, że termin jego powrotu do Polski się oddala. Kto wie, czy uda mu się wrócić do kraju w ciągu miesiąca, dwóch, roku? Chłopak postanawia wbrew wszystkiemu wrócić do narzeczonej. Justyna też za nim tęskni, ale przede wszystkim boi się o jego bezpieczeństwo. Artur przed wyruszeniem w drogę radzi się rodziny.

Z Lilką kontaktuje się posterunkowy Gustaw Kabura. Dzwoni, żeby dowiedzieć się, czy Lilka przebywa w domu w czasie kwarantanny, a także, aby zaprosić ją na randkę. Wirtualnie obecna przy rozmowie Ewuś, namawia Lilkę, aby się zgodziła. Lila się waha. Separacja to nie rozwód, ale z drugiej strony, gdy życie daje ci cytryny, warto zrobić lemoniadę... i być może raz na jakiś czas jej posmakować. Słuchając nieprecyzyjnych rad przyjaciółki, Lila próbuje podjąć decyzję.

Waldek dzwoni do Ewuś, żeby poradzić się, co kupić z okazji rocznicy ślubu Lilce – jeszcze ostatecznie wciąż jego żonie. Przyjaciółka niezbyt subtelnie sugeruje, że najlepszym prezentem byłby rozwód, a ponadto informuje Waldka, że Lila umawia się już na randki. Waldek jest przygnębiony tą informacją. Chce działać i planuje pojedynek.

Justyna dzwoni do babci Broni. Bardzo się martwi, bo Artur od trzech dni nie daje znaku życia. Czy nie stało mu się coś złego? Bronia obiecuje pomóc Justynce. Pełna wyrzutów sumienia dzwoni do syna. Przyznaje się Waldkowi, że jako jedyna wie o tym, że Artur wyruszył w pełną niebezpieczeństw podróż do domu. W dodatku wcale mu jej nie odradzała. Teraz przed nimi dwa trudne zadania: znalezienie Artura i powiedzenie Justynce prawdy.

Uwięziona na czas kwarantanny w domu Elżbieta obserwuje z uwagą sąsiadów przez okno. Nie uchodzi jej uwagi fakt, że każdy z nich, aby wyjść z osiedla musi nacisnąć guzik. Elżbieta zwraca się z prośbą do męża, który jako przewodniczący wspólnoty, powinien zareagować. Jednak Zygmunt sugeruje, że Elżbieta nie powinna wtrącać się w kwestie, które do niej nie należą. Oburzona takim postawieniem sprawy decyduje się przemówić mężowi do rozsądku.

Awantura o przycisk do domofonu uświadamia Elżbiecie, jak bardzo była zdominowana przez męża. Nie odpowiada jej podział ról, w którym jej miejsce jest w kuchni, a jedną z jej głównych funkcji zadowalanie męża. Elżbieta, za pomocą małych kroczków, zamierza zmienić zasady panujące w ich życiu. Zaczyna od nieprzyrządzania mężowi porannej kawy, kolejnym krokiem jest upieczenie sernika zamiast szarlotki. Zygmunt zamierza dać odpór nowej postawie żony.

Artur dzwoni do Justyny. Jest na środku Morza Koralowego, łódź kołyszą fale, a on zajada krewetki czyli, według Artura, jest fatalnie. Justyna nie może już słuchać narzekania narzeczonego. Chwilę później do Artura dzwoni przyszły teść, aby go ochrzanić. Artur zapomniał, że miał zamówić obrączki! Musi szybko naprawić swój błąd i to bez pytania Justyny o szczegóły.

Kret zakradł się do ogrodu Waldka. Wszedł na jego teren, a to oznacza wojnę! Przygotowując się do kolejnej bitwy, Waldek (z drobną pomocą Lilki), wreszcie zauważa, że nieustannie stosuje militarne metafory i wszędzie dopatruje się wojny. Zamierza z tym skończyć. Pierwszy krok w walce z uzależnieniem, to przyznanie, że ma się problem. A wszystko wskazuje na to, że Waldek jest prawdziwym armioholikiem.

W starym pudełku po butach Justyna odnajduje romantyczny list, który Artur napisał do Izabelli? Zazdrosna Justyna zamierza dowiedzieć się, kim była ta dziewczyna, która bezczelnie śmiała się spodobać Arturowi i to zaledwie dwa miesiące zanim oni się poznali! I chociaż wszyscy naokoło przekonują Justynę, że to ona jest prawdziwą i jedyną miłością Artura, dziewczyna decyduje się za wszelką cenę poznać prawdę.

Nadszedł wielki dzień! 70. urodziny babci Broni. Lilka ma oryginalny pomysł: w babeczkę wbiła świeczkę i poprosi Bronię, żeby przez ekran ją zdmuchnęła. Okazuje się, że na ten sam oryginalny pomysł wpadła cała rodzina. A przecież babcia zasługuje na to, aby w szczególny sposób uczcić ten okrągły jubileusz. Lilka decyduje się zorganizować babci niespodziankę, w tym celu jest gotowa nawet skorzystać z pomocy Waldka i obudzić w nim żołnierza.