Evrim, rekabet, kitlesel yok oluş. Dört milyar yılı aşkın bir süredir Dünya'da yaşamın yükseliş ve çöküşünü yönlendiren bu üç temel kural olmuştur.

Yayılan yosunlar, yükselen ağaçlar, uçan böcekler, uzuvlara sahip amfibiler: Yaşama elverişsiz olan kara, yaşama kucak açarken ilk türler hâkimiyet için rekabet hâlindeydi.

Dünya'nın üçüncü kitlesel yok oluşundan sonra memelilerin hayatta kalan ataları, Pangea süper kıtasında hüküm sürdü. Ama kertenkeleler çok geçmeden sürüngenler çağını başlattı.

Çeşitli ortamlara sahip kıtaların oluşumu, biyoçeşitlilikte bir patlama yaşanmasına olanak sağladı ve güçlü dinozorların evrimini hızlandırdı.

Dünya'ya çarpan bir asteroidin yol açtığı yıkıcı etkiler, dinozorların sonunu getirdi. Küllerinden doğan kuşlar, 10.000 türden oluşan güçlü bir hanedan olarak kendilerini var etti.

Dinozorların gölgesinden sıyrılan memeliler karayı, havayı ve denizi fetheden yenilikçi adaptasyonlar sayesinde mazlumluktan çıkıp küresel bir güce dönüştü.

Buzul Çağı sona ererken insanlar diğer türlerin üzerinde yükseldi. Ama şimdi altıncı kitlesel yok oluş tehdidi kapımızı çalıyor: Yaratıcılığımız, çöküşümüze mi yol açtı?