เมื่อเหลือเขาเป็นสมาชิกเพียงคนเดียวในชมรมโคโตะ คุราตะ ทาเคโซจึงต้องหาสมาชิกเพิ่มเพื่อไม่ให้ชมรมถูกยุบ แต่เขากลับรู้สึกกังวลเมื่อนักเลงอย่างจิกะ คุโดสนใจอยากเข้าชมรม

หลังจากการแสดงที่จืดชืดผ่านไป ทาเคโซยังคงเครียดเรื่องการหาสมาชิกเพิ่ม แต่ทุกอย่างเริ่มเป็นไปในทางที่ดีขึ้นเมื่อโฮสึกิ ซาโตวะ อัจฉริยะด้านการเล่นโคโตะปรากฏตัวขึ้น

สมาชิกในชมรมมีเวลาเพียงหนึ่งเดือนก่อนการแสดง พวกเขาจึงพยายามพัฒนาฝีมือในการเล่นโคโตะอย่างเต็มที่ ขณะที่ซาโตวะมีพรสวรรค์ในการเล่นแต่กลับสอนไม่เก่ง

ซาโตวะขอโทษจิกะ ขณะที่สมาชิกในชมรมร่วมกันซ้อมก่อนถึงวันแสดง ฝีมือที่พัฒนาขึ้นของพวกเขาทำให้มีทั้งคนที่ชอบใจและไม่ชอบใจ

หลังจบการแสดงไปหมาดๆ ทาเคโซก็เสนอให้ชมรมเดินหน้าต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง แต่มีบางคนในชมรมที่เห็นต่าง

จิกะไปเยี่ยมซาโตวะที่ป่วยเป็นไข้จนเพ้อเห็นภาพในอดีตและทำให้เธอได้หวนกลับไปนึกถึงความทุกข์ทนและแรงจูงใจของตัวเอง

เมื่อต้องพยายามเรียนรู้บทเพลงใหม่ที่ท้าทาย จิกะจึงขอให้ซาโตวะเล่นเพลงนี้ในแบบของเธอให้เขาฟัง ส่วนสมาชิกในชมรมเกิดแรงฮึดที่จะเริ่มซ้อมอย่างจริงจังมากขึ้น

ในการซ้อมร่วมกับชมรมโคโตะจากโรงเรียนมัธยมปลายแห่งอื่น จิกะและเพื่อนในชมรมของเขาต่างทึ่งในฝีมือการเล่นของทีมที่ครองตำแหน่งแชมป์ระดับประเทศในปัจจุบัน

เมื่อสังเกตเห็นทักษะที่ห่างชั้นกันระหว่างซาโตวะและสมาชิกคนอื่นๆ ในชมรม ทาเคโซจึงเสนอความคิดให้มีการเข้าค่ายเก็บตัวเพื่อทำการฝึกซ้อมแบบเข้มข้น

หลังจากทำตามคำแนะนำของอาจารย์ทาคินามิ จิกะและทาเคโซก็สามารถเล่นเข้าคู่กันได้สำเร็จ รวมถึงคนอื่นๆ ด้วย จากนั้นทั้งหมดก็เตรียมเข้าร่วมการแข่งขันอย่างกระตือรือร้น

เมื่อเห็นการแสดงที่น่าทึ่งของคู่แข่ง สมาชิกในชมรมบางคนก็เริ่มประหม่า ขณะที่อิซากิ ป้าของจิกะเผยถึงอดีตทางด้านดนตรีของอาจารย์ทาคินามิ

จิกะโต้เถียงกับอาจารย์ทาคินามิว่าจะสามารถขึ้นแสดงได้หรือไม่เมื่อมือของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และทาเคโซต้องเป็นผู้ตัดสินใจในนาทีสุดท้าย

หลังจบการแสดง สมาชิกในชมรมได้รู้ถึงสาเหตุที่จิกะเล่นได้ไม่คล่อง จากนั้นทุกคนต่างรอผลการแข่งขันด้วยความกระวนกระวายใจ

อาจารย์ทาคินามิผลักดันให้ชมรมเข้าร่วมแสดงในงานเทศกาลโรงเรียนเพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แต่พวกเขาจะต้องหันมาสนใจเรื่องการเรียนก่อน

หลังจากมีจังหวะได้ใกล้ชิดกัน จิกะและซาโตวะก็รู้สึกกระอักกระอ่วนจนทำตัวไม่ถูก ขณะที่อดีตประธานชมรมมาร่วมงานเทศกาลโรงเรียนด้วย

หลังจากได้เรียนรู้จากการขึ้นแสดงในงานแข่งขัน อาจารย์ทาคินามิก็เสนอไอเดียที่น่าสนใจซึ่งเกี่ยวข้องกับซาโตวะ และทำให้เธอเกิดความรู้สึกเจ็บปวดใจ

อาจารย์ทาคินามิเชิญครูสอนโคโตะมาที่ชมรมเพื่อพัฒนาทักษะด้านเทคนิคให้กับนักเรียน แต่อดีตที่เธอเคยมีร่วมกับซาโตวะและคำพูดแรงๆ ของเธอทำให้สมาชิกในชมรมอึดอัดใจ

โดจิมะ อากิระ อาจารย์ใหม่ตั้งคำถามกับซาโตวะเกี่ยวกับการตัดสินใจและแรงจูงใจของเธอ ขณะที่เธอเองก็ย้อนนึกถึงอดีตที่ทำให้มาถึงจุดนี้ได้

ถึงแม้ว่าอาจารย์โดจิมะจะตัดสินใจเลิกสอนโคโตะ แต่เธอก็รู้สึกประทับใจที่เห็นพัฒนาการของนักเรียนในชมรม ขณะที่ทุกคนร่วมกันซ้อมบทเพลงต่อไป

ถึงแม้จิกะจะทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับการฝึกซ้อม เขาก็รู้สึกว่ายังพัฒนาฝีมือไปได้ไม่ถึงไหน ส่วนอาจารย์โดจิมะอธิบายให้ซาเนะเข้าใจถึงบทบาทของเขาในการเล่นร่วมกับผู้เล่นคนอื่น

สมาชิกในชมรมพยายามระงับความประหม่าในวันแข่งขันรอบคัดเลือก เมื่อไปถึงสถานที่แข่งขัน คู่ต่อสู้ต่างหยั่งเชิงกันและกัน

หลังจากได้เข้าแข่งขันระดับประเทศเป็นเวลาสิบปีติดต่อกัน โรงเรียนสตรีฮิเมซากะก็เตรียมตัวเข้าสู่การแข่งขันครั้งนี้ ขณะที่นักเรียนแต่ละคนเผยถึงความยากลำบากที่ต้องเผชิญ

สมาชิกชมรมโคโตะของโรงเรียนมัธยมปลายฮาคุโตะเตรียมตัวขึ้นแสดง ขณะเดียวกันก็ได้ย้อนนึกถึงเส้นทางของที่ปรึกษาชมรมเมื่อครั้งยังไม่รู้จักโคโตะจนได้กลายมาเป็นนักแต่งเพลงชั้นครู

ขณะที่ผู้ชมและคณะกรรมการยังติดตาตรึงใจกับการแสดงอันเยี่ยมยอดของโรงเรียนมัธยมปลายฮาคุโตะ ก็ถึงคราวที่ชมรมของโรงเรียนมัธยมปลายโทคิเสะจะได้ขึ้นแสดง

ในที่สุดซาโตวะก็ได้เผชิญหน้ากับแม่ของเธอหลังจบการแสดง ขณะที่คณะกรรมการร่วมกันพิจารณาก่อนจะประกาศผลการตัดสินว่าชมรมของโรงเรียนใดจะได้เข้าไปแข่งขันในระดับประเทศ